όψεις της ρωμ/κής εκκλησίας ΙΙ

 

 Ένα θεμελιώδες γνώρισμα της πίστης τόσο του ρωμαιοκαθολικισμού όσο και του προτεσταντισμού είναι το δόγμα του απόλυτου προορισμού. Σύμφωνα με αυτό, η παντογνωσία του Θεού δεν προγνωρίζει απλώς τη σωτηρία ή την καταδίκη του κάθε ανθρώπου αλλά και την προκαθορίζει. Με άλλα λόγια ο Θεός προορίζει ποιοι θα σωθούν και ποιοι όχι. Οι εντολές Του πρέπει να εφαρμόζονται από όλους ανεξαρτήτως αν ο άνθρωπος θα σωθεί ή όχι, γιατί ο Θεός είναι πρωτίστως εξουσιαστής και δεν περιμένει τη συνεργασία του ανθρώπου αλλά επιβάλλει τον νόμο Του. Ο ιερός Αυγουστίνος, ο θεμελιωτής αυτού του δόγματος, αναφέρει «όλοι οι άνθρωποι από την φύση τους είναι αμαρτωλοί και ανεπίδεκτοι προόδου. Όμως, ο Θεός εκλέγει αιωνίως μερικούς από αυτούς, οι οποίοι τελικά ως εκλεκτοί του Θεού σώζονται, όχι κατά την δική τους αξία, αλλά κατά την ανεξερεύνητη βουλή του Θεού» .

Το 1233 ο πάπας Γρηγόριος ο Θ´ ιδρύει την Ιερά Εξέταση, ένα παπικό διακαστήριο στο οποίο δικάζονται με φρικτά βασανιστήρια όσοι πραγματικά ή όχι αντιτίθενται στη διδασκαλία της ρωμ/κής εκκλησίας. Μόνο ένας ιεροεξεταστής στην Ισπανία τον 15^ο αιώνα, ο περιβόητος Τορκουεμάδας, έστειλε σε 18 μήνες πάνω από εκατό χιλιάδες ανθρώπους στην πυρά και στην κρεμάλα! Μέσα σε διακόσια χρόνια, μόνο στην Ισπανία, καταδικάστηκαν σε φρικτό θάνατο δεκατέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι!

η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης στη ρωμ/κή εκκλησία

 

 Κατά τη ρωμαιοκαθολική θεολογία ο Θεός προσβλήθηκε σε υπέρμετρο βαθμό από την αμαρτία των πρωτοπλάστων. Ήταν τέτοια η προσβολή της τιμής Του, ώστε οποιαδήποτε προσπάθεια και πράξη του ανθρώπου, να ξεπληρώσει την προσβολή που προκάλεσε, θα ήταν μάταιη. Γι’αυτό ο Θεός Πατέρας αποστέλλει τον Υιό Του ως  αντάξιο θύμα μιας τέτοιας άπειρης προσβολής, για να σταυρωθεί και να πεθάνει. Με τον τρόπο αυτό έγινε η πληρωμή του ανυπολόγιστου χρέους, που όφειλε ο άνθρωπος στον Θεό. Συνεπώς ο Χριστός γίνεται άνθρωπος για να τιμωρηθεί, να πεθάνει και έτσι να ικανοποιήσει την τιμή του Πατέρα, που είχε προσβληθεί τόσο πολύ από τον άνθρωπο. Κατά τους Ρωμαιοκαθολικούς μάλιστα ο Θεός θα μπορούσε να συγχωρέσει και με άλλον τρόπο τους ανθρώπους αλλά η λογική επέβαλλε αυτόν τον τρόπο!

Κατά την ορθόδοξη θεολογία όμως ο Θεός γίνεται άνθρωπος όχι για να ξεπληρώσει κάποιο χρέος αλλά για να χαρίσει στον άνθρωπο την αιώνια ζωή, τη δική Του ζωή. Η  άπειρη αγάπη Του φτάνει μέχρι τον θάνατο όχι για να αυτοτιμωρηθεί για χάρη του ανθρώπου αλλά για να τον θεραπεύσει και να του χαρίσει και πάλι τη δυνατότητα της σχέσης μαζί Του.

filioque

 

όψεις ρωμ/κής εκκλησίας Ι