«Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι
γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι
οι πρόσφυγες που χτυπούνε τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι
μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις, θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά.
Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, τις παρόδους και τα
ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες, όπως οι νυχτοκόρακες κι οι
κουκουβάγιες...»
(Γρηγορίου Νύσσης,
Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας λογ. A', P.G. 46...).
Τέτοιες
μαρτυρίες της εκκλησιαστικής γραμματείας... εισπράττονται μάλλον ως εξαιρέσεις
μέσα στο σημερινό καταιγισμό αμυντικού λόγου, ο οποίος βλέπει το μετανάστη
πρωτίστως ως απειλή -είτε για τη φυλετική καθαρότητα, είτε για την εθνική
συνοχή, είτε για την πολιτιστική ταυτότητα και τη θρησκευτική φυσιογνωμία μας.
(...)
Αυτά τα βιβλικά κριτήρια αναζητούν μέσα στην Ιστορία τη
σάρκωσή τους σε κοινωνικό όραμα και πράξη. Ήδη τον 4ο αιώνα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αφενός
ελεεινολόγησε την εμπορευματοποίηση της ανάγκης του άλλου και αφετέρου
επισήμανε ότι συχνά η κοινωνική εξαθλίωση οδηγεί στη βία, πραγματικοί ένοχοι της
οποίας είναι όσοι συντηρούν την κοινωνική αδικία κι ας παριστάνουν τους καλούς
χριστιανούς.
('Ιωάννου Χρυσοστόμου, P.G. 51,97)...
Στην ιδία πνευματική τροχιά και ό Γρηγόριος Νύσσης προτείνει... ως λύση στο πρόβλημα των μεταναστών
την ισοκατανομή των αγαθών, σα να έχει μπρος στα μάτια του την ανισορροπία
μεταξύ καπιταλιστικής ευημερίας αφενός και τριτοκοσμικής εξαθλίωσης αφετέρου...
(Γρηγορίου Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας, P.G. 46,457)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου